The theme of Kina-Zhna-Piroga. Worst Games Films.

Greetings all gamers-kinomans who looked here! We love completely different games. Someone rejoices in the victory over the hordes of enemies in Wolfenstein, And someone is crazy about managing a small town in CITIES: SkyLines. Everyone has different tastes. And we also love the movie. And I would very much like to have worthy continuers of the interactive versions of the universes, which they represent before us on large screens. But only to our great regret, this does not always work out. And this happens due to the fact that Hollywood wants not so much to transfer the game to movie screens, but to attract an audience as gamers and people who are not familiar with games at all. And in an attempt to please everyone as a result, these same “all” remain dissatisfied.
In the World Information Web there is a great many lists, reviews and, in general, materials that are distinguished from the general flow of such “masterpieces” at least a little standing films. I will do the opposite. Knowing the love of our people to condemn everything and I always decided to make a small list of tops of the worst games for games. That which should never be watched, but it is useful to know about its existence.

“The Abode of Evil: Retribution” (Resident Evil: Retribation) https://newvegascasino.uk/ – 2012
Game – Series Resident Evil

Let’s start with a light trash. Fans of the game series “Resident Evil” countless. And everyone has their own favorite part. But they all agree that the fifth of the film adaptation of their beloved franchise came, to put it mildly, unnecessary. While the first two parts were excellent and conveyed the spirit of the original source, the third and fourth had already begun to leave the right path. But you could still get some pleasure from watching. The fifth part showed us what was not necessary to see. The secret military Soviet base, which is also an abandoned parking of Soviet submarines and a secret laboratory built to test chemical weapons. What oooh. But that’s not all! The landfills in the laboratory are recreated locations from the most famous places in the planet. One of them was Moscow, in which the communists in the form of the Red Army attack the main characters (some of which rebelled from the dead) traveling along the metro on a brand new brilliant Rolls-Royce … And this is a description of one of the situations. All One!
In general, the film abounds with such insanity, leaves not only from the original source in the form of games, but also from previous films. The script was clearly written under something heavy. For example, under the creative impotence of the screenwriter. Otherwise, what else can be explained by the ending in which Alex Vesker becomes the president of the United States and is going to protect the White House from the zombie, among which there were “tanks” and flying something (very similar to mutualli from Starcraft).
The film does not represent any artistic value and causes only one desire – to watch the next film in order to see what the team of Paul Anderson is stuck this time considering the ending of such an enchanting nonsense.
I’ll add from myself that I went to this “film” to the cinema and I still think that it was the most meaningless spending of money in my life.

KinoPoisk – 5.3 Metacritic – 39 IMDB – 5.4
For her role in this film, Mila Yovovich received the Golden Raspberry in the nomination “The worst female role” in 2013.

These are pancakes? No, these are pancakes!)

I wish you what kind of good, my name is Alice and now I will tell you how to do something gentle, beautiful, unusual and not very difficult to prepare for your taste receptors-Pancakes!)

Perhaps, we will start with a small act of education and figure out why the pancakes are not ordinary pancakes, which from childhood, many of us were prepared by mothers and grandmothers, and hipsters, having chosen fashionable words from the “decaying West”, defended the original Slavic treats and replaced concepts, and an independent dish.

1. Pancakes – one of the most popular breakfasts in Canada and the USA, the process of preparing and eating which we can often see in films and series made in these parts. There is an assumption that the recipe appeared in America thanks to Scottish emigrants who brought it from the Old World, but unfortunately, there is no reliable information about its occurrence.Pancakes – derivative of the original Russian pampushki, which in Slavic cuisine is an analogue of pancakes.

2. Pancakes prepare on kefir, and Pancakes – In milk

3. For Oladius Eggs whip quite a bit, but for Pankeaks to foam, sometimes even to the state of soft peaks (this is when the proteins are separated from the yolks and bend the blender almost to the consistency of the cream)

For these two reasons, they get different textures: the pancakes are very porous, and the pancakes come out more dense, chubby, inside like a biscuit.

4. Pancakes prepared in a dry pan, and pancakes Frighted in oil

American pancakes are baked and therefore they are even more useful than pancakes.

Well, in the theoretical part they figured out a betmastercasino.co.uk little and found out what kind of beast it is, and now it’s time to start practice!

From the calculation for two portions:

– 2 chicken eggs
– 500 ml of milk
– Flour, any
– 2 bananas, optionally
– sugar
– Olive/sunflower oil
– Soda/baking powder

For decoration:

– Cursing/Topping/Syrup
– Fruits or berries to taste

So, we knock out two chicken eggs and sugar into a container for kneading (by eye and taste, you can 1-2 tablespoons), beat, pour milk, add a pinch of soda or baking powder and dessert spoon of oil, repeat the procedure. After, again, by the eye, slowly introduce flour (one cup from which you drink at least) and stir well until a homogeneous consistency, after which we add several bananas, crunched with a fork or interrupted in a blender, kneading the dough. It is possible without bananas, it will not get worse, but it is even tastier with it!

Ultimately, the dough should turn out to be a little viscous, approximately twice as thick than prepared for pancakes.

Just don’t forget about the anti -stick pan, without it! Dear is not necessary, an ordinary anti-prigark for 150-200 UAH/up to 500r will work perfectly.

We warmly warm the pan and pour such a quantity of dough on it that the pancakes turn out to be the desired size, you can do one for the entire pan and up to four things at a time. Keep for 2-3 minutes on each side and get classic pancakes)

It is not customary to lay out the finished chubbles, like pancakes, but on each other, forming here in such a turret:

Firstly, they will better keep warm and eat more pleasant, and secondly, look what they can be turned into by decoration in the flight of fantasy after the baking process is completed:

I used a chocolate and condensed milk in a water bath, with which I just poured my turret on top, well, and a raspberry, plus slightly sprinkled with powdered sugar.

In Canada, it is customary to water them with maple syrup, adding before from above a small piece of butter, which melts and wucks down them down and this is also tasty, I tried more than once.

They eat with jam and peanut paste in the USA, also tasty.

In general, they can be combined with anything: with granny jam, red fish, Philadelphia and cucumber or bacon (yes, with salty you can also!) like Jake in the animated series “Adventure time”:

I promise that after the first preparation, the answer to the question that you, the reader, are thinking about the pancakes, even if you are not an avid sweetish woman, it will be as follows:

The Movies: The game about which everyone has forgotten!

Lionhead Studios released the game The Movies. In those days, she was few interested. But if you look at her now, then it will be very interesting. This is the simulator of the film studio and and is very well worked out, let’s in order:

1.Start of the game:To start, we need to create our own film studio, for this we must come up with a name and choose a logo, by the way, there are a lot of logos there. We begin the game in 1930, I think a lot of people know what moods were there (the communists are redisked, TVs are just starting to appear, stock exchanges, etc. TP.) What am I to. The game has a radium on which the announcer, very well immerses you in the atmosphere of this time. But here, as they say, “this must be seen” in this case hear.

Starting the game, we get a huge territory for our own film studio. We build buildings that we will need to shoot our first film. For this we need:

Scriptwriter department – In https://goldenpharaohcasino.uk/ it you can choose the genre of the film (comedy, militant, science fiction, melodrama, horrors) the more your scriptwriters write scripts, the more they will have experience in this matter. Unnecessary work, it will be possible to sell in the sales department.

Film school: Here I think I understand, we hire actors, directors, statists to work, each character has its own needs for food, alcohol, and image. So you need to follow this before hiring.

Casting department: In this building, we support the cast of the film, carry out a canting and send our entire filming group to the pavilions.

Department of implementation: Here I think it’s clear that in this building we can find out what thinks about our Perez’s Studio, go to the finance department (to understand or reduce the sales to the actors) as well as release the film on rental.

We built all the first necessities, except pavilions. There are a lot of them, they are all divided into genres, but when writing a script, such as comedy, screenwriters can use the pavilions not only for comedy, but also all the others that you have. You can also teach your actors a certain genre in these pavilions.

Having made the first film, you begin to receive the first money, the mood of your stars depends on the success of the film, if the film is a failure, then of course, the stars will be less willing to act in new paintings, they will drink more and bombard more. So it is better to first teach the star to the genre before sending it to the set.

I only talked about 5% of the game, In one post it is not to convey. If you liked this game, give feedback, I will continue to write about this game. In front of the Oscars, stuntmen, medical care, plastic surgery and a lot of things are interesting. You can also visit my YouTube Canal, there have already been released 4 episodes on this game, here is the link!Thank you very much for your attention.

Fullmetal alchiemest. The opinion of the anime.

To begin with a preface.
I learned about this anime quite recently. So – yes, I’m a mega slow. I looked at TV-1 and full range. Everyone says that TV-2 is better, built on manga and in general. But after reading about him, I decided not to watch. Why? Because I couldn’t find an anime yet. IMHO still TV-1 is better. Why, I’ll tell you now.

Fear gives rise to evil

Before they ask me what this is anime, I will say. This is anime about people. About people who have lost something. And now one of them takes revenge for his loss, the other is trying to return what he has lost, and the third is just trying to live with this. Almost each of the characters has its own skeleton in the closet. And this is a skeleton of a loved one. And what to do with this skeleton, everyone thinks. And as they act, new skeletons appear in the closet, and in the end there are enough skeletons there in the cemetery. Sometimes you wonder how the heroes live with all this. Difficult. It is difficult to live. There are many tears in anime because of this. So people who think that anime is just completely comedy to watch this anime is not over. Like many other anime. But let’s talk about the plot.

GG Edward Elric (below) and 2 GG Alphonse Elric (from above)

A long time in a parallel universe.

Edward and Alfons Elriki lived calmly in the village of Rosenburg. After the birth of his younger brother, his father learns alchemy, but never returned. After a couple of years, they also decided to do alchemy in order to please mom. Everything happened. For a whole year they rummaged in their father’s books and studied alchemy. And then their mother was ill, lay down in the bed for a couple of months and died. The next frame – funeral. Mourning. After the ceremony, I go to the grave of my mother and … stand. Suddenly the older brother said the words that after turn their life.
-Alla … Let’s get it back.
The next few years they studied with one very good alchemist.

On the left is the same teacher. Piccha is called anger, which hints

The law of equivalent exchange
To get something, you must give in return something equivalent

The brothers can finally fulfill their dream. They return https://sistersitescasino.co.uk/casinos/666-casino/ to paternal Material House to resurrect mother. The circle of transformation is ready, the indigants are ready – start! It seems that everything begins perfectly and calmly like in the alpine meadow on the night before the Apocalypse. And then the Apocalypse itself begins. Brother Alphonse delays into the gate, and brother Edward jumps after him, manages to take his soul with giving his leg for it and returns back, where he is already waiting for him Mother Inexplicable fucking garbage. He burns her and attaches her brother’s shower to the armor, giving her hand for it. Equal exchange, so that it. Alfons come to life in the form of armor, and Edward dies safely in his arms. Everything, the review is finished, thanks for reading, goodbye. Okay, joking. In general, you know the plot of the plot, but I don’t want to tell everything because the series is slightly less than the dofiga. Better look at the anime itself, if you have not yet looked. It is masterpiece.

The first word is more expensive than the second

Now why TV-1 is better than TV-2. I’m too lazy to write, so copy -paste from Lurka.

P.S. IMHO reviewed FIVO. Too good mood. And in the anime itself there are so many sad moments … In some of them, I honestly admit, cried. It was necessary to revise the anime before writing a review. But laziness. For this, be content with this.

2 positives in the topic

I don’t know where to publish, so I publish in my personal blog. Request in the comments to write where it is best to publish.

The best comments

And by the way … in the manga Ed, really swearing)

The first season of the alchemist and the conquerors of Shambhala.Very philosophical anime ..

Then goes on a “Requiem for Phantom”.Very universal anime ..

Another Evangelion … True, this is already completely “not for everyone” ..

But the first season you simply were not able to understand.

And here TV2 is many times better than TV1. TV1 did not have enough strength to finish to finish because it was later dull. and the TV2 holds at the screen to the end and efficiently executed better. And by the way, TV1 looks more childish. TV2 made more severe

I looked at the anime (2 seasons of the first edition), quite nothing, some moments smiled, some very sad … And then I looked at the “Four panel Theater Hirom Arakawa” – the banter over the steel, and the world turned over three times … I advise everyone who has not seen, I can throw a link – for this it is enough to knock in a personal)

I expected more from him.

There were not so many dramas in TV-2 for one simple reason. Since they had to start anime from the beginning, and show that this part had already been sharply reduced in volumes in the TV-1, so that the audience would not miss, there were no screams like “we already saw this!”Namely, in the initial part, when the series has not yet reached the middle and this” human drama “was focused on the authors had to make a slope into the dynamics to attract spectators.
But in general, I agree that the alchemist stopped clinging to the soul, but he kept in tension to the last series, until the end of the credits. This is probably the only ongoing this year, the release of each series of which I was waiting.
IMHO – MUVIK about Shambhala delusional ..

As an extremely not indifferent to the “alchemist” a person, I will connect to a dispute. TV-1 and full range are shown to holes if this expression is applicable to digital products. TV-2 has not finished until the end. Yes, in TV-2 the plot is more interesting. But his presentation is not through the drama, but through gag jokes kills interest at all. For example, in the episode with Nina TV-1, it was filled first with a cheerful atmosphere of a cozy house and a strong family, and then … Yes, that very drama. And everything was furnished so that the scene was perceived in one breath, I had tears. In TV-2, it went much faster and was not so much in the soul. And there is no need to talk about the fact that this should only beat this way for the first time, I specially reviewed this episode in TV-1 after TV-2, my impression has not changed, the level of production impressed.
Now about the plot. From what I saw on TV-2, the plot there is really more interesting than in TV-1, and the transition scene at the end of TV-1 killed me with its absurdity. However, the end of the series and the subsequent full-length were the completion of one of the best dramas I saw. TV-2 in the style of feeding the material is very similar to most of its counterparts, and it doesn’t matter whether it is on the manga or not.

NDAAAAAAM … First season 1, according to the scriptwriters.And the second is completely on the manga.

It is also anime from the category “not for everyone”.Just many will not understand … that I actually see here.

Chernobyl: Pourquoi les gens continuent-ils à vivre là-bas?

35 ans se sont écoulés depuis l’accident à la centrale nucléaire de Tchernobyl. Derrière les barbelés de la zone d’aliénation de 30 kilomètres, les gens vivent à nouveau. Il n’y a pas de guerres et de crises, il y a du travail et un toit au-dessus de votre tête. Un problème – rayonnement. Mais elle n’est pas visible. Et ce qui n’est pas visible n’existe pas, local. Aujourd’hui, nous nous souvenons des vraies histoires des habitants de la zone d’aliénation qu’ils ont partagés avec nous il y a quelques années.

L’effondrement des stéréotypes

Gpp “Dityki”, 10 md / heure

– Bienvenue, – un policier du point de contrôle Dityatka, la seule entrée légale de la zone, prend le programme de voyage du voyage à l’avance avec le photographe avec le photographe. Il indique les points dans lesquels nous pouvons visiter. Les corriger sur place ne fonctionnera pas – un objet de régime.

– Et nous ne comptons pas pour nous et les masques? – Je suis intéressé par le guide Anton. Il sera avec nous tout le voyage – vous ne pouvez pas être sans une zone d’accompagnement.

– N’ayez pas peur, vous ne brillerez pas dans le noir. “Dirty” était là jusqu’en 1996. Aujourd’hui, le rayonnement ne dépasse pas la norme autorisée – 30 μR / heure. En une journée, je gagne pas plus de 300 MD – c’est négligeable. À titre de comparaison, pendant la fluorographie, une personne reçoit une dose d’irradiation de 11 000 MD.

Il y a des endroits où le dosimètre présente plus de 1000 md / heure, par exemple, près de la gare ou à Pripyat, mais nous essayons de ne pas s’y attarder pendant plus de dix minutes. N’attendez pas et détruit les maisons, les lunettes éliminées disséminées dans les rues des choses oubliées. C’est dans la zone sauf à Pripyat, où personne ne vit. Et à Tchernobyl, il y a constamment au moins 3 000 personnes – les employés de la zone des entreprises. La ville est donc un centre de district ordinaire: propre et bien.

Du point de contrôle à Tchernobyl – 25 km. Route parfaitement asphalte avec marquage frais et demande à conduire. Mais Anton, surmontant de façon écrasante à 140 km de Kyiv au point de contrôle en moins d’une heure, a soudainement ralenti – sur un compteur de vitesse de 40 km.

«Nous dépassons – une amende: il y a un poste de police de la circulation dans la zone», explique Anton. – La restriction de vitesse a été conservée depuis les premiers jours de l’accident, lorsqu’ils ont tenté de rouler attentivement pour élever moins de poussière radioactive du sol. Aujourd’hui, la restriction aide à attraper immédiatement le rythme de la vie de Tchernobyl, où personne n’est pressé – tout est subordonné à un horaire clair, que les gens sont heureux d’observer.

Santé imaginaire

Hôpital, 12 md / heure

Dans les rues de la ville, il n’y a pas de publicités et de panneaux colorés. La ville a l’administration de la zone d’aliénation (ACO), l’Institut des problèmes de sécurité des NPPS, Chernobylvod – Equipment, Technocenter, Ecocenteter, Hôpital, service de police, trois magasins, bibliothèque et même salle de sport.

Les employés de l’entreprise reçoivent des chambres dans les bâtiments généraux rénovés de cinq étages. Ils travaillent avec une méthode de décalage: 15 jours sont dans la zone, 15 – dans leurs maisons sur la “grande terre” – car les habitants appellent toutes les colonies à l’extérieur de la zone. Il est interdit de s’attarder sur le territoire de plus que cette période pour des raisons de sécurité – de la radiation que vous devez “reposer”.

– Le rayonnement fait peur aux premiers jours. Je me souviens, il y a 12 ans, quand je suis arrivé dans la zone de Chernigov, je ne pouvais pas manger – il semblait que tout était infecté. Mais ensuite il a regardé ses collègues qui travaillent ici depuis des années – tout le monde semble se sentir bien, il n’y a pas de menace. De plus, ils surveillent notre Santé de 57 ans, Sergey prend une carte médicale dans le registre d’un hôpital local.

Sur la grande terre, comment vous vous sentez: ça fait mal – ça passera, il n’y a pas de temps pour courir autour des médecins. Et ici tu es au moins une fois par an

Une fois par an, les travailleurs de Tchernobyl doivent subir un examen médical complet. L’hôpital n’est pas différent de la ville habituelle. À moins qu’il n’y ait pas de files d’attente insupportables et de la première chose que les patients ne vont pas au thérapeute, mais au bureau du contrôle dosimétrique individuel, que «l’éco-celté» de la zone mène.

– Nous vérifions les gens sur l’appareil du SICH – Un spectromètre de rayonnement humain. Maintenant, je vais montrer, Natalya Mamai, 59 ans, place le photographe sur le look habituel d’une chaise en cuir au centre de la salle, et elle court vers l’ordinateur. -Le dispositif montre le contenu du césium du 137e-la composante principale de la contamination radioactive de la biosphère. Si une personne a mangé quelque chose de «sale»: le poisson, la viande, les pommes, le césium entre dans l’estomac, et l’appareil le voit. Votre photographe est propre.

Et hier, un employé de France Pharmacie24 la gare a quitté les indicateurs. Il a dit qu’il avait mangé des pommes sauvages. Mais je mange moi-même des pommes de Tchernobyl, et il n’y a pas de tels indicateurs. Je pense qu’il a avalé quelque chose de plus grand: un poisson ou un animal de certains. Mais ce n’est pas effrayant – le césium laisse le corps naturellement dans deux semaines. Le seul traitement est de boire plus de lait.

Les gens ici suivent la santé, juste qu’ils vont chez le médecin. Et sur la grande terre que vous ressentez: ça fait mal – ça passera, il n’y a pas de temps pour courir autour des médecins. Et ici, si vous voulez, vous ne voulez pas, au moins une fois par an, vous êtes examiné.

De la première personne

Tatyana Potapenko, infirmière

«Immédiatement après l’accident, j’ai travaillé dans l’unité médicale 126, où les premières victimes ont été amenées. Nous avons enlevé leurs vêtements à mains nues, lavés avec de l’eau et du vinaigre – alors personne ne savait quoi faire avec le rayonnement, nous avons utilisé tout ce qui pouvait. Les médecins de l’hôpital ont été contraints de boire sur un verre d’alcool – on pensait que l’alcool aide à faire face aux radiations.

Puis il est devenu clair que tout l’alcool, mais seulement le vin rouge. Les gens avaient l’air terribles: des brûlures sur tout le corps, ressemblent à des thermiques et des gémissements … c’est effrayant, mais il était nécessaire d’aider.

Une semaine plus tard, nous avons été évacués vers la ville voisine, mais je suis rapidement retourné à Tchernobyl, où ils ont organisé une branche de l’unité médicale: je devais m’occuper de la santé des liquidateurs qui sont venus de tous les côtés de tous les côtés. J’ai encore reçu une grande dose, il n’y a rien à perdre, alors je suis resté ici.

Et maintenant je ne peux pas imaginer ma vie ailleurs. Maintenant, il n’y a pas de doses antérieures de rayonnement et les gens deviennent en meilleure santé. Il y a une dizaine d’années, il y avait une tendance au cancer, chaque tiers a connu une augmentation de la glande thyroïde et du goitre. Maintenant, il y a moins de tels cas. Oui, au moins regarde-moi: je travaille dans la zone de l’accident, et rien “.

Ne s’arrête pas

Centrale nucléaire, >500 md / heure

À sept heures du matin, les bus s’écartent de la gare routière de Tchernobyl: les constructeurs sont transportés dans une centrale nucléaire à 12 km de la ville. Après le point de contrôle Lelev dans une zone de 10 kilomètres, le paysage de la ville est remplacé par l’industrie: le ciel est coupé au loin des tuyaux en béton de la station, au-dessus d’eux, l’arc est un nouveau sarcophage plus parfait qui devrait couvrir l’ancien et servir cent ans.

Nous allons sur la route autour de la gare, Anton presse le gaz. En quelques secondes, je comprends pourquoi. Le dosimètre devient fou, les chiffres avec 37 MKR / heure commencent soudainement à sauter: 167, 120, 385, 540 … nous passons devant la troisième unité de puissance, nous faisons le tour de la gare de l’autre côté – il y a déjà 220 μr / heure. Vous ne pouvez pas rester plus de dix minutes pour prendre des photos de la station et de la voûte de l’angle autorisé.

– à la gare ne sont que les constructeurs du nouveau sarcophage et ceux qui éliminent le métal du réacteur – il est emmené à Buryakovka. Là, à 50 kilomètres de Tchernobyl, est le seul vladimir actif de l’enterrement de 49 ans, le constructeur de l’arche, corrige le capteur de commande de rayonnement, fixé sur la poche des vêtements de travail gris.

– Nous travaillons en quarts: nous construisons quatre jours, nous quittons la zone pendant trois jours. De telles conditions dues à de très grands niveaux de rayonnement. Mais le salaire ici est deux fois plus élevé que partout dans l’Ukraine, un toit au-dessus de votre tête, des repas à trois temps spécialement conçus pour nous. Beauté, pas la vie!

Calcul de Calia

Salle à manger n ° 19, centrales nucléaires, 15 md / heure

600 mètres de la gare du bâtiment gris à deux étages – une salle à manger pour les centrales nucléaires. À l’intérieur, tout est stérile: des murs blancs de neige, et dans les carreaux de sol gris, vous pouvez voir un reflet – il est donc poli. Un escalier avec des mains courantes en métal mousseux devient attirée pour monter rapidement à l’étage. Mais devant elle est une barrière: les scanners «en déshabiller».

Avant d’entrer dans la salle à manger, où le fond de rayonnement ne dépasse pas 20 μr / heure, les employés de la station doivent vérifier indépendamment s’ils apportaient quelque chose de «sale» sur leurs vêtements et chaussures.

“Le menu est prévu pour sept jours de la semaine, deux au choix”, a déclaré Ekaterina Belyak, souriant et accueillez le directeur de la production adjoint, déploie une feuille papier sur la table. – Au lieu des prix des plats – Contenu en calories et contenu des protéines, des glucides et des graisses. Les employés de la station mangent trois fois par jour. Pendant la journée, ils devraient gagner 1600 calories, protéines et graisses – au moins 60, glucides – au moins 190. Le calcul exact vous permet de ne pas perdre de poids et de ne pas gagner. En même temps, une personne ne se fatigue pas. Nous décidons pour les gens que de manger – ils n’ont pas ce mal de tête.

De la première personne

Natalia Mamai, employée d’Ecocenter

«Chernobyl est bon et agréable à travailler. Nos conditions sont magnifiques: les employés de la zone passent des vacances pendant 40 jours, et j’en ai 56, car les évacués. Mais je n’aime pas partir ici – voici une maison, des parents et des connaissances. J’ai vécu à Pripyat lorsqu’un accident s’est produit. Ma famille et moi avons reçu un appartement à Dnepropetrovsk.

Après quelques années, elle a divorcé de son mari, et c’était si difficile dans une ville étrangère, elle rêvait de rentrer chez elle. Et puis j’ai rencontré un homme à Dnepropetrovsk. Il a découvert que j’étais de Pripyat, s’est précipité pour me serrer dans ses bras, embrasser. Il s’est avéré qu’il vivait dans une rue voisine. Au moment de notre connaissance, il était déjà retourné à Tchernobyl – il a démantelé le réacteur et m’a aidé à entrer dans la zone. Je travaille ici depuis 12 ans.

Ma fille à Tchernobyl n’est pas un pied – lorsque l’accident s’est produit, elle avait 2,5 ans. Depuis lors, elle a été tourmentée par des maux de tête. Mais le fils aîné a déménagé avec moi. Je l’ai organisé à la gare – le nouvel abri construit. Nous sommes allés à Pripyat plusieurs fois. Vérifié avec un dosimètre ce phonit, que non: livres, plats, literie a pris.

C’était terrible de venir dans une maison détruite, mais encore en quelque sorte à partir du fait qu’elle est partie à proximité. À Tchernobyl, j’ai une place dans une auberge. Quand tu dois partir pendant un demi-mois, Terrible me manque. Il y a plus d’opportunités sur la grande terre, mais voici la maison et il y a confiance dans le futur: ils ne sortiront pas du travail, ils ne prendront pas de logements “.

La philosophie de la zone

Automatisation, 15 MD / H

À 17:40, le dernier bus se rend à Kyiv. Ceux qui ont mis fin à un café de 15 jours sur un banc en prévision du départ de la Grande Terre.

– La zone vivra toujours. Voyez combien d’entre vous, les jeunes sont venus, – dans une brune élevée, je découvre que Vladimir Sokol-Laura, 51 ans, d’un hôpital local. Il ne nous remarque pas avec le photographe, mais parle avec enthousiasme avec une fille d’environ 25 ans, qui a travaillé la première montre et attend pour rentrer chez elle. – Il y a six ans à Tchernobyl de 20 à 30 ans, il y avait 0,5% des employés, et maintenant – 13%. Vous voulez rentrer à la maison rapidement, tandis que d’autres sont heureux d’aller ici. Tout est bon ici.

– et le rayonnement? Effrayant … je veux des enfants.

– Et qu’est-ce qui vous dérange? J’ai entendu parler de Maria Chernobyl? En 1999, un employé de la station Lida Savenko a donné naissance à une fille en bonne santé Masha. Bien que Lida vivait ici depuis dix ans, la fille n’avait pas de pathologies!

Le rayonnement peut être dangereux, mais ce danger est loin, tout comme la mort. Et la vie ici et maintenant. Et une bonne vie, calme

Accoucher dans la zone est strictement interdite. Mais Lidia Savenko a pu cacher le fait de la grossesse – ne voulait pas quitter la zone.

«Ils ont essayé d’expulser Lida et la fille», le médecin poursuit l’histoire. – Ils ont duré sept ans. Masha – Une fille saine, intelligente et intelligente. Puis ma mère a toujours pris sa fille, mais pas à cause du rayonnement, mais pour communiquer avec ses pairs avec ses pairs. Alors n’ayez pas peur.

– c’est toujours effrayant.

– tu as peur de la mort? J’ai peur, – le médecin continue. – Mais à partir de cela, je n’arrête pas de sortir avec des amis le soir, je commence les enfants, je construis une maison, je vais pêcher et rêver. Avec le rayonnement le même. Cela peut être dangereux, mais ce danger est loin, tout comme la mort. Et la vie ici et maintenant. Et une bonne vie, calme et compréhensible.

Catherine [Review of the Game]

Hallo jongens en meisjes. Hallo allemaal. Mijn naam is Vincent. Ik ben 32 jaar oud . Ik ervaar een crisis met middelbare leeftijd, zoals mijn vrienden. Ze houden er ook van om hier hun tijd door te brengen. Hier is het in de bar “verloren schapen”. Ironisch genoeg is het niet waar? Ik ben in de war in het leven. Ik weet niet wat ik wil. Lange relaties? Huwelijk met je geliefde meisje? Het maakt me bang. Aan de andere kant, relaties zonder verplichtingen. Mooie blondine met winderig karakter en lange benen. Welke lange benen heeft ze! Je zou zien. Het is moeilijk voor mij om een keuze te maken.

Wat? Waarom praat ik in de stem van Troy Baker? Omdat Troy Baker Grote personage games. En toen haar auteurs hem naar zijn nieuwe spel riepen, Catherine, stemde hij ermee in. Dat wist je niet? Silent Hill and Persona – Twee favoriete Japanse spellen Troy Baker. Ik zal je dit vertellen: als je er geen een van hen hebt gespeeld, heb je veel gemist. Er is zo’n ongelooflijke soundtrack. En hier – in Catherine – ook. Dit zijn echte spellen, niet deze westerse mainstream van jou. Wat zijn jong voor jou nu populair vandaag? Royal Battles. Nieuwe volgende honderdste van Skyrim herdrukken. Stront. En waar gaan we gewoon heen?

Eh, Troy Baker Cool Man. Het is jammer dat ik hem niet ben. Mijn naam is Vincent. En mijn leven is een nachtmerrie in een droom en in werkelijkheid. Gaan zitten. Je gaat drinken? We hebben een keuze uit whisky, sake, cocktail en bier. Allemaal alcohol. Volwassen bar, wat wilde je tenslotte? Erica! Erica, breng me alsjeblieftwille van?

– Misschien ben je al genoeg, Vincent?

– Erica, alsjeblieft, ik heb gasten. Trouwens, gast, je zult iets zijn? Oké, als je wilt, dan zal Erica brengen. Ze is gewoon een wonder.

Ja, je gaat zitten en gaat zitten. Zoals ze zeggen, er is geen waarheid in de benen. Ik zal je mijn verhaal vertellen.

Een van de vele citaten tijdens het downloaden in het spel Catherine. De woorden van de cabaretier Rodney Dangerfield.

Over gameplay ..

Het begon allemaal met een nachtmerrie. Ik ben in mijn onderbroek met een kussen onder een oksel, op mijn hoofd afgeronde hoorns als een schaap, ik bevond me op een vreemde plek. Het ziet eruit als een lange toren. Een stem van ergens bovenaan adviseerde me om zich te haasten en naar de top te klimmen. Dit is de enige manier waarop ik kan worden gered, vertelde hij me. Alles valt hieronder en als je inactief staat, val je naar beneden en word je niet meer wakker. De toren bestaat uit blokken en ze moeten naar voren worden gebracht om op hen te klimmen naar een sparende exit. Er is een pauze voor de fasen. Daar kun je praten met schapen, die ook de top klimmen en ze praten als mensen. En ik heb zo’n vreemd gevoel dat sommigen van hen het zelfs ken. Zeer bekende stemmen. Misschien zijn dit bezoekers van de bar “verloren schapen”? Van een van hen kunt u een nuttig item kopen voor munten die u onderweg verzamelt. Ik raad je aan om een energiedrank te nemen als het is. Een heel nuttig ding. Hiermee kun je tegelijk op twee verticaal gelegen blokken klimmen. Het heeft me meer dan eens geholpen.

Ik weet het, ik weet het. Wat ik zeg lijkt erg op een videogame in het grindle -genre. Zeer interessant en opwindend spel. Stijlvolle foto, verrukkelijke multiplier Katsets, charmante soundtrack voor auteurschap Shoji Maguro. Je zou het leuk vinden. Als je een persoon was die graag iets nieuws in het leven ontdekt. Het is heel moeilijk om weg te breken. De gameplay is verslavend. Maar voor mij is het een nachtmerrie! Voor jou-spelers ook tot op zekere hoogte. De game is erg ingewikkeld. U Catherine Drie niveaus van complexiteit gemakkelijk normaal hard. Pronk niet en kies eenvoudig. Als je een Super Meat Boy -veteraan bent, kun je een kans wagen en normaal proberen, maar ik heb je gewaarschuwd!

De volgende dag zei mijn vriendin met de naam Katerina dat ze onze relatie wil legitimeren. Ik was bang, begon te mompelen en werd ‘s avonds dronken. En toen verscheen ze. Meisje genaamd Katerina. Maar dit is anders. Ze heeft geen verplichtingen nodig. Het woord was verslaafd aan mij en het woord … in het algemeen herinner ik me niets, maar we werden al samen wakker op het bed in mijn huis.

Welke katerina wil je kiezen?

Nu komen berichten van hen naar www.lovecasinonl.org/ mijn telefoon. De eerste en tot gisteravond is mijn enige Katerina streng, maar slim. Ze denkt aan onze toekomst voor ons twee. Vraagt om niet in de bar te blijven hangen. Geeft om mij. Een andere katerina, die een blondine is, zo’n vulgaire. Ze voegt haar foto’s toe aan haar berichten. Vind ik het leuk? Weet het niet. Hangt af van de speler. Foto’s zijn behoorlijk onfatsoenlijk en openhartig. Ze zijn alleen te zien in het toilet van de bar, zodat geen van de bezoekers ziet.

Vrouwen herinneren zich mannen die ze aan het lachen hebben gemaakt; Mannen herinneren zich vrouwen die ze tot tranen brachten

Een van de vele citaten tijdens het downloaden in het spel Catherine. De woorden van de dichter Henri de Rainier.

Over morele keuze ..

Ik weet welke foto je in je hoofd heeft getekend, maar je hebt het mis. Catherine is slimmer dan het lijkt. Dit is niet alleen een fascinerende puzzelplaat die vormt, het is ook een beroemd verwrongen verhaal. Je bent een speler – invloed op de plot. Vincent heeft een indicator van karma met een pijl. Antwoord als een goed persoon – de pijl gaat naar het recht op de engel. Antwoord als een slecht persoon – de pijl beweegt zich over aan de duivel. De positie van de pijl beïnvloedt een van de acht eindes. In principe is hier niets verstandigs in.

Je maakt een keuze zowel in de andere wereld als in echt. In de andere wereld gebeurt dit tussen de fasen waar u biechtstoffen bezoekt. Daar wordt u vragen gesteld met twee antwoordopties. Een van de vragen klinkt bijvoorbeeld als: “Je bent een pervert”?”. Deze vraag kan alleen “nee” worden beantwoord. … Ik zei dat deze vraag alleen kan worden beantwoord – “nee”! Dus luister naar me, wie je ook was. Als u de optie “Ja” kiest, zal ik u vinden … en ik zal niets met u doen! Omdat ik gewoon een videogamekarakter ben. Maar ik wil een gelukkig einde. Ik heb dit niet verdiend! Nou, dat wil zeggen, ja, ik heb mijn geliefde veranderd met een ander, maar dit is geen reden om me zo wreed te behandelen. Eh. Alleen u beslist echter.

Het lijkt op Vincent genageld. Hij viel een tijdje in slaap. Het gebeurt. Maak je geen zorgen. Hij zal binnenkort terugkeren. Oh ja! Ik moet mezelf voorstellen – ik ben een verteller. Ik verschijnt in het spel om een bepaalde gamemechanica in detail uit te leggen.

IN Catherine Uw keuze betekent echt iets, dus ik raad u aan om goed na te denken voordat u antwoordt. Technisch gezien is er geen correcte of onjuiste antwoordoptie. Uw keuze heeft echter gevolgen in de echte wereld. Een van de bezoekers van de bar kan bijvoorbeeld sterven. Dit zal worden gerapporteerd op het nieuws op tv per bar. Je kunt leren over de dood van sommige personages uit een gesprek met Vincent’s vrienden, met wie er iets ergs kan gebeuren. Vanwege je antwoord kun je beledigd worden door de Katerina die je wilt winnen. Ze zal dit melden via een sms op de telefoon. Als u wilt dat de plot in de richting gaat die u nodig hebt, moet u de vragen ernstiger behandelen en eerlijk proberen te antwoorden.

Je kunt anderen helpen, zowel in de echte wereld als in een droom. Vincent ziet een schaap dat aan zichzelf twijfelt en kan de arme man ophalen, inspireren om verder te klimmen en daarmee iemands leven te redden. Niemand dwingt de speler om te communiceren met alle bezoekers van de bar of met alle schapen in de nachtmerrie -toren, maar als je je minstens de helft van hen wendt, zal dit zijn voordeel opleveren. Ik raad u bijvoorbeeld niet aan om door schapen te passeren die de technieken van de beweging van blokken bespreken. Dit is zeer nuttige informatie! Dit zijn in feite korte video’s van leren waar spelers nieuwe technieken worden onderwezen.

Als je een goede vrouw voor jezelf vindt, word je gelukkig. Als je je slecht vindt, word je een filosoof

Een van de vele citaten tijdens het downloaden in het spel Catherine. De woorden van de filosoof Socrates.

Over de bazen in het spel ..

Wat? Waarom drink ik zoveel? Ik doe het niet van mijn eigen gratis. Dit is een game -monteur. Hoe meer je drinkt, hoe sneller je in een droom rent. En ren weg in de toren van nachtmerries! Geloof mijn woord. Het is zoals in Silent Hill. Deze plek maakt je meest vreselijke angsten. Prima. Hier is een voorbeeld voor u. Gisteren rende ik weg van … met mijn ogen … en lippen en … lange tong. Het wilde me opeten! Het riep me naar haar. Ik ben bang.

Ik zal niet vertrekken, vandaag zal ik niet alle alcohol uit de bar drinken, wat hier is. Nee, niet omdat ik het leuk vind, ik weet dat het zeer schadelijk is voor de gezondheid, maar omdat mijn leven op het spel staat.

Trouwens, naast het drinken van alcohol is er nog een les. In de hoek van de bar staat een gokautomaat met het spel “Rapunzel”. Dit is een mini-game waar u de technieken van de beweging van blokken kunt aanscherpen. Rapunzel heeft zijn eigen kleine verhaal dat de plot van het verhaal van dezelfde naam op zichzelf weerlegt. Mijn vrienden opscheppen over het feit dat ze het grootste account in het spel hebben. Breek er bijna elke avond als eksters over. Nou, niets. Op een dag zal ik hun record verslaan. U zult zien! Ik zal dit glas van sake afmaken en de kwestie aannemen ..

Wat is de moraal van dit verhaal? Iki! De moraal van de geschiedenis is als volgt – neem geen contact op met de katerins. Ze zullen niet goed brengen. Iki! Nee, niet dat. Tel de schapen niet voordat u naar bed gaat? Iki! Iets dat mijn hoofd van alcohol draaide. Van het ontbreken ervan. Ik kan me niet concentreren. Erica! Erica, mijn glas is al leeg. Vullen, alstublieft.

– Vincent, je weet hoe laat nu is? Wat ga je hier de nacht doorbrengen?

– Goed, goed. Godfather-Kosheki. Waarom zijn jullie vrouwen zo moeilijk?? Net als puzzels met blokjes in mijn nachtmerries. … Erica, de zon, je bent vandaag ..

– je vertelt me dit alleen zodat ik je glas vul.

– maar je doet het goed. Dus alsjeblieft. Maar dit is de laatste keer voor vandaag.

– Erica, jij bent het beste meisje op aarde! Ik zou met je zijn getrouwd … (in een gefluister: als je je geheim niet wist)

Natuurlijk kijk je nu naar Catherine, zoals een soort excentriek spel. “Ha ha, Japans, een grappig ontwerp van personages, een soort onzin, ik ga beter om iets anders te spelen, hee-hee”. In feite is dit niet het geval. Catherine is bedrieglijk. Ze is niet wat het lijkt. Catherine is een tragikomedie. Puzzels met blokken zijn een groeiende metafoor. Als je naar het ware einde gaat, dan dichter bij de finale van de plot, begint ze zichzelf behoorlijk serieus te waarnemen. Het spel werpt het onderwerp relaties tussen mannen en vrouwen op. Het is grappig en verdrietig. Zoals in het leven.

P.S.

Heeft Catherine nadelen? HM. Dit is hoe te zien. Natuurlijk, nadat ik het spel had meegemaakt, werd het interessant voor mij wat andere mensen erover denken. Ik ging de beoordelingen van critici lezen. Spelportals, die het spel een beoordeling onder 8, 9 en 10 schreven, citeer, citeer: “Het spel is Strange – 7 van de 10”, “Te moeilijk – 6 van de 10”. Men schreef over het spel dat in feite niet waar is: de gameplay is monotoon, omdat puzzels geen variabiliteit hebben. Bekijk spelvideo’s van gewone mensen, en je zult zien dat elk niveau in het spel op verschillende manieren kan worden doorgegeven. Dus dit is een echte onwaarheid. Leugen. De game moedigt de verbeelding van de speler aan, tenzij hij dat natuurlijk heeft. De helft van de critici die Catherine -beoordelingen opzetten, kwam tot de conclusie dat het spel geen hoge score verdient, alleen omdat het te vreemd, moeilijk, ongebruikelijk, prachtig en fantasmagorisch is.

Zie je, Catherine is als een “Highway to Nowhere” David Lynch. Ze is wat ze is. En om vreemd te zijn – dit is een nadeel, dan – ja – Catherine heeft een nadeel. Maar dit is een verdomd goed spel.

A potom sa ukázalo, že tajomstvo

Všetci hrdinovia týchto príbehov – ruskí aj francúzski – vyrastali v rodinách, ktoré opatrne udržiavali svoje tajomstvá. Akonáhle bol porušený zákon ticha. Čo sa zmenilo?

„Poviem svojim deťom všetko, aby ich posilnili“

“Môj starý otec sa v lete vrátil z vojny – Deň víťazstva už prešiel, deti boli v dedine a doma sa s ním stretla iba babička.”. Okamžite jej povedal, že sa stretol s inou ženou, miluje ju, ale rozhodol sa vrátiť do rodiny. Babka premýšľala tri dni a rozhodla: „Choď k nej, pustil som ťa. Potom s tebou nemôžem žiť “.

Keď sa deti vrátili domov, plakala moja babička: „Už nemáte otca, zomrel vo vojne“. Uplynulo niekoľko rokov, otec cítil, že jeho babička niečo skrýva, niekoľkokrát sa jej pokúsil opýtať, ale bezvýsledne: Bola to drsná, tichá muž. Neviem, prečo mi moja babička zverila tento príbeh. Pravdepodobne unavený z toho, že si zachováva tajomstvo. Povedala: „Podviedla som hriech na mňa, tvojho otca a tetu, a vy sa rozhodnete sami – chceš, nájdeš svojich príbuzných“.

Ukázalo sa, že on a jeho starý otec nejaký čas korešpondovali, adresa zostala. Ihneď som neposlal list, myslel som si tri dni-rovnako ako moja babička v lete 1945. A potom prišla odpoveď: dedko už neboli nažive, autorom listu bol jeho vdova, žena, ktorej kedysi odišiel. Povedala, čo je úžasný človek, starý otec, a poďakovala jej babičke za to, že ho nechal. Zistil som, že mám príbuzných.

Keď bolo odhalené tajomstvo, bolo to pre mňa oveľa jednoduchšie a napätie, ktoré som cítil neustále, spal. Neviem, stojí za to hovoriť o tom svojmu otcovi-veril svojej babičke celý svoj život, a ak zistí, ako je všetko vlastne, môže to urobiť príliš veľký dojem, koniec koncov, nie je taký mladý. Ale určite o tom poviem svojim deťom, keď vyrastú a budú mať záujem zvážiť staré fotografie. Aby vedeli, že všetko v živote je ťažké, ale existujú ľudia, ktorí môžu mať česť a dôstojnosť, aby sa dostali z situácií horšie ako tí, ktorí sa nám stanú. “.

Ignorance Doomes na opakovanú chybu

„Skryť rodinné tajomstvo znamená, aby deti opakovali chyby svojich predkov,“ hovorí francúzsky psychoanalyst Didier Dumas. Čo vysvetľuje skutočnosť, že ľudia sú ovplyvnení činmi, o ktorých nič nevedia?

„Informácie o všetkých generáciách sa hromadia u nevedomej osoby. Dieťa je tvorené kopírovaním nevedomých rodičov spolu s „medzerami“ na mieste otázok, ktoré zostali nezodpovedané “. Dumas nazýva túto nevedomosť „duchom“. „Iba príbeh o tajomstve nás môže oslobodiť od takého„ ducha “. Ale náš „Guardian Angel“ je vedomosť, že odovzdávame našim deťom, a iba jeden im dá príležitosť pokračovať v ceste z miesta, kde sme sa zastavili “.

„Keď som sa dozvedel, kto bol môj starý otec, získal som svoje korene“

„Nedávno som na výlete do Francúzska narazil na reklamu tabletky na potenciu pre muzov na africké účesy. Rozhodol som sa vyrobiť módne vrkoče. Asi v polovici cieľa som si všimol, že „hady“, ktoré pokrývali polovicu hlavy, výrazne zmenili vlastnosti mojej tváre. Pozrel som sa na seba v zrkadle: nový účes pre mňa veľmi šiel, ale z nejakého dôvodu som bol zdesený. “Kto som.”?!„Spýtal som sa sám seba, až kým som sa nevrátil domov a nestretol sa s babičkou. Keď ma videla pri dverách, vykričala: „Vedela som, že jedného dňa to vyjde!„

Tajomný „tento“ bol osobnosť môjho starého otca, otca otca. Nikdy som ho nevidel, nikdy o ňom nehovorili v dome, navyše – nikdy ma nenapadlo, aby som sa opýtal, kto to je a prečo zmizol. Skryla očami a moja babička mi povedala príbeh o manželstve svojej rodnej sestry – matiek môjho otca. „Hrozným tajomstvom“ bola Mesalliance: sofistikovaná, skvele vzdelaná krása sa vydala za cigánsky! Tu všetko padlo na svoje miesto – a moja nezvyčajná časť očí a ďalšie malé detaily, ktoré nový účes zdôraznil.

Stretnutie s psychológom som sa snažil pochopiť, čo mi dalo náhle získanie koreňov. Babička si myslela, že budem šokovaná a premením sa z „dievčaťa z dobrej rodiny“ na „cigánsku vnučku“. Ale to sa nestalo. Naopak. Cítil som sa veľkú úľavu a pocit tajomstva, ktorý ma prenasledoval od detstva rozptýlený. A tento príbeh ma priviedol bližšie k môjmu otcovi, ktorý nás opustil, keď som mal osem rokov, a udržiaval so mnou iba oficiálne vzťahy. A aj keď stále neviem, čo to je, keď máte otca, ale uvedomil som si, aké veľké je cítiť moju komunitu s ním. ““.

„Uvedomil som si, že nemusím viac bojovať“

“Keď som skončil drogy, pokúsil som sa prestať s zločinom (bolo), ale nič sa nestalo.”. Išiel som do psychodramatickej skupiny, aby som pochopil: Prečo je tak priťahované do extrémne? A postupne som zistil, že som sa správal rovnako ako moji príbuzní. Nepamätám si svojho otca, ale dozvedel som sa o jeho predkoch od mojej matky. Dedko, keď ho chystali vyradiť, spálili jeho dom, všetok majetok a vzali svoju rodinu na iné miesto. Skvelý -prameň, keď veritelia od neho začali požadovať peniaze, ktoré presahujú splatený dlh, spodné prádlo na nádvorie s guľom, chytili zbraň a nič nedali.

A môj vzdialený predok sa vo všeobecnosti zúčastnil nepokoje Pugachevského. Všetci bojovali a bránili niečo dôležité. A uvedomil som si, že som vo vojne aj zotrvačnosťou, iba oni mali, ale mal som? Psycodrama umožňuje hovoriť so svojimi predkami, byť na svojom mieste a z tohto miesta je veľa viditeľných inak. Spýtal som sa: „A čo robí bojovník v mieri?„A môj veľký -great -grandfand, ktorý bojoval s Pugachevom,„ odpovedal “:„ Oluje zem a vyzerá, je čistý na obzore. Ak príde tenký čas, musíte na to byť pripravení, silný. A vedieť, čo chrániš “. Ukázalo sa, že tieto slová sú pre mňa veľmi dôležité. Uvedomil som si, že ešte nemusím bojovať “.

Tajomstvá, ktoré neodhalíme

Ak ste sa naučili iba časť tajomstva a chcete sa dozvedieť viac a tí, ktorí vlastnia úplné informácie, už nie sú – môžete začať fantazírovať na túto tému: predstaviť si ľudí a významné situácie z minulosti. Samozrejme, toto sú iba sny. Ale nedostatok informácií možno doplniť „obývanou“ oblasť tajomstiev: napríklad štúdium času, keď sa vyskytla udalosť, alebo miesto, s ktorým je spojená. Musíme súhlasiť s tým, že nebude možné úplne odhaliť tajomstvo a pochopiť, čo presne zmení získané znalosti vo vašom chápaní seba a vášho života.

„Nemôžem si pomôcť, ale premýšľam o inceste, v ktorom je môj otec vinný“

„V televízii bol erotický film. Zrazu moja staršia sestra hovorí: „Otec urobil to isté so mnou!„Potom som mal 9 rokov, má 16 rokov. Mal som niečo ako rozdelená osobnosť: na jednej strane som milovaná dcéra, na druhej strane, môj otec je monštrum. Aby nikto nevedel o „abnormalite“ našej rodiny, zakázal svojim priateľom, aby dal priateľom, prečítal si naše listy až do svojej smrti, prestal hovoriť o osobných témach.

Keď sme začali žiť so svojím budúcim manželom, uvedomil som si: milovať sa, myslím iba o tom. Otec zomrel bez pokánia. Bolo to pre mňa veľmi ťažké: Stratil som otca, ktorého som miloval. a nenávidel, čo urobil. Moja sestra teraz uprednostňuje mlčať a ja hovorím a hovorím – v nádeji, že nakoniec tajomstvo stratí silu.

Môže sa to zdať čudné, ale pre mňa najsmrcene nie je podstata tajomstva – incest, ale jeho jedovaté následky, potreba udržať si ústa zuby. Sestra práve uzavrela túto tému. Ako môže predpokladať, že ticho sa uzdravuje? Jej deti hrajú medzi nimi sexuálne hry a predstiera, že sú normálne. A jej manžel, ktorý veľmi obdivoval môjho otca, verí, že tajomstvo je potrebné strážiť pred vonkajším svetom.

O tejto téme sme nikdy nehovorili s matkou. Ako si nemohla všimnúť nočnú neprítomnosť svojho manžela, keď išiel do spálne svojej najstaršej dcéry? Neviem, či mám dosť odvahy, aby som jej položil túto otázku. „.

„Prečo ma začal hľadať tak neskoro“

Pavel Denisov zavolal program a povedal, že v júni 1945 sa stretol s osemnásťročnou rímskou rímskou v Rakúsku v Rakúsku. Pavel mal 25. Keď nastal čas demobilizovať, Pavel prišiel na „špeciálne oddelenie“ so žiadosťou o to, aby sa oženil s „miestnou populáciou“. Špecialista odpovedal: „Môžete, ak chcete Sibír. A ak zostanete v Rakúsku, pôjdete na tribunál ako dezertér “.

Z Rakúska bol Pavol poslaný nasledujúci deň. Nemohol ani napísať román – iba raz zázrak dokázal zistiť, že má syna – Gerhard. Čoskoro sa dievča oženilo s Rakúskom. Jej syn potreboval „správne“ priezvisko a národnosť. Čas uplynul, Paul sa oženil s ruským dievčaťom ako román, narodili sa dvaja synovia. Po mnohých rokoch rozprával tento príbeh rodine. Bol pochopený a podporovaný: Dvaja dospelí synovia prišli do Moskvy do televízneho programu s 84-ročným otcom.

Roman po hovoru z „počkajte na mňa“ nespal niekoľko nocí. V „videu“ pre Pavla povedala veľa teplých slov, ale skončila takto: „Nehovorím svojmu synovi pravdu pravdu. Už má 60 rokov a vždy mal jedného otca “. Keď tieto slová zneli v štúdiu programu „čakať“, Paul súhlasil: „Všetko je správne, chápem …“

O niekoľko sekúnd neskôr sa pred kamerami objavil muž, prekvapivo podobný ruským synom Pavela Denisova. Bol to gerhard. Matka mu povedala všetko. V ten istý deň Gerhard kúpil lístky do Moskvy: Musel vidieť svojho otca a na chvíľu o tom nepochyboval. A pochybnosti jeho rodičov – romány a Paul – sa natiahli 60 rokov.